Εορτάστηκε η μνήμη της Οσίας Σοφίας της Ποντίας στην Καστοριά. (ΦΩΤO-ΒΙΝΤΕΟ)

kleisoura1.jpg

kleisoura1.jpg

Κατά το διήμερο 5 και 6 Μαΐου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας η μνήμη της Οσίας Σοφίας της Κλεισούρας.

Την παραμονή της εορτής στην Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Κλεισούρας Καστοριάς, εκεί οπού έζησε η ασκήτρια Οσία Σοφία, τελέσθηκε πανηγυρικός εσπερινός όπου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Το πρωί τελέσθηκε ο Όρθρος και η πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, όπου προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου και Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των Ιερών λειψάνων της Αγίας στους χώρους του Μοναστηριού, ενώ ο Σύλλογος Ποντίων Καστοριάς και Πτολεμαΐδος απέδωσαν ένα ποντιακό τραγούδι, εις τιμήν και μνήμην της Αγίας Σοφίας της Ποντίας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος στην Θεία Λειτουργία :

«Ὅς ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά … γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον».

Στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ ὁ Χριστός, κουρασμένος ἀπό τήν ὁδοιπορία, ζητᾶ ἀπό μία Σαμα­ρεί­τι­δα γυναί­κα νερό γιά νά ξεδιψάσει. Τῆς ζητᾶ νε­ρό, ἄν καί περισσότερο ἀπό ὅ,τι δι­ψᾶ γιά νερό, διψᾶ γιά τή σω­τη­ρία της. Γι᾽ αὐτό καί δέν ἀρ­κεῖ­ται στό νερό πού τοῦ προσφέρει ἡ γυναίκα, ἀλλά συ­νομιλεῖ μαζί της, ἤ μᾶλλον τῆς ἀπο­καλύπτει τά ἀπό­κρυφα τῆς θείας ἀγάπης καί χάριτος πού δέν εἶχε ἀποκαλύψει ἀκόμη οὔτε στούς μαθητές του.

Καί μπορεῖ ἡ Σαμαρείτιδα νά μήν κατανοεῖ τό βάθος τῶν θείων νοη­μάτων, τά ὁποῖα τῆς ἀποκαλύπτει ὁ Ἰη­σοῦς, αἰσθάνεται ὅμως τό ἄγ­γιγ­μα τῆς θείας χάριτος, αἰσθά­νε­ται τό ἄγγιγμα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί, παρότι «οὐ συγχ­ρῶ­νται Ἰουδαῖοι Σαμαρεῖτες», ἐκείνη παραμένει κοντά του καί συνομι­λεῖ μέ τόν ἄγνωστο ἄνδρα, πού τῆς ὑπό­­σχεται «τό ὕδωρ τό ζῶν», τό νερό πού κάνει τόν ἄν­θρωπο νά μή διψᾶ ποτέ, ἔστω καί ἄν καί αὐ­τός πού τῆς τό προσφέρει δέν ἔχει «ἄντλημα» γιά νά ξε­διψάσει τόν ἑαυτό του.

Ὁ Χριστός γνωρίζει τό παρελ­θόν τῆς γυναίκας μέ τήν ὁποία συ­νο­μι­­λεῖ, ἀλλά αὐτό δέν τόν ἐμπο­δί­ζει νά τῆς ἀποκαλύψει τά ἄρρη­τα μυ­στήρια τῆς θείας ἀγά­πης. Ἤ μᾶλ­λον τήν ἐπιλέγει ἀκριβῶς γιά αὐτό, γιά νά διδά­ξει καί σέ μᾶς ὅτι «τό πνεῦ­μα ὅπου θέλει πνεῖ», καί ὅταν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δεκτι­κή, τότε εἰ­σέρ­­χεται σέ αὐτήν καί τήν κα­θαί­ρει καί τήν μετα­ποιεῖ σέ δοχεῖο τῆς θείας του χά­ρι­τος καί σέ λυ­χνία θείου φωτός, ἀνεξαρτήτως τῆς προ­τέρας κατα­στάσεώς της.

Τότε ἡ ψυχή τοῦ διψῶντος καί κε­κοπιακότος ἀνθρώπου ξεδιψᾶ, δροσίζε­ται καί ἀναπαύεται διά τῆς θείας χάριτος, ὥστε νά αἰσθά­νε­ται πλη­ρό­τητα καί νά μήν διψᾶ γιά ὁτι­δήποτε ἄλλο. Συγ­χρόνως ὅμως μεταβάλλεται καί σέ πηγή τῆς χά­ρι­τος τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία με­τα­δίδει καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους γύρω του.

Αὐτό συνέβη μέ τή Σαμαρείτιδα, στήν ὁποία ἀποκάλυψε ὁ Χριστός τό ὑπερφυές μυστήριο τῆς θείας του χάριτος. Τήν πλησίασε ἁμαρ­τω­­­λή, ἀλλά ἡ δεκτική στή θεία του χάρη ψυχή της τήν με­τέ­βαλε  σέ κή­ρυ­κα καί ἀπόστολο τῆς θεό­τη­τός του. Γιατί αὐ­τό πού δέν μποροῦσαν καί οἱ εὐ­σε­βεῖς ἀκόμη Ἰουδαῖοι νά κατα­νοή­­σουν, ὅτι δη­λαδή ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ Χριστός, αὐ­τό γιά τό ὁποῖο ἀμφέ­βα­­λε ἀρ­χικά καί ὁ «ἀγαθός Ἰσραη­λί­της» Να­θα­ναήλ, ὁ μαθη­τής καί ἀπόστολός του, διερωτώ­με­νος «ἐάν ἐκ Να­ζα­ρέτ δύναταί τι ἀγα­θόν εἶναι», ἡ Σα­μαρείτιδα τό κα­τε­­νόησε καί τό πίστευσε καί ἔ­σπευ­­σε νά καλέσει καί τούς συμ­πο­λίτες της γιά νά τούς γνωρίσει τόν Χριστό. Καί ἔγι­νε στή συνέχεια ἡ ἁγία ἰσα­πό­στο­λος Φωτεινή πού κήρυξε τόν Χρι­στό καί μαρτύρησε γιά τήν ἀγά­πη του.

Ὅμως ἡ δωρεά τοῦ Χριστοῦ πρός τή Σα­μαρείτιδα δέν εἶναι ἕνα μο­να­­δικό θαῦμα. Ἐπαναλαμβάνεται ἀνά τούς αἰῶνες, ἀπο­δεικνύ­ο­ντας τήν ἀλή­θεια τῶν λόγων τοῦ Κυ­ρίου: «Ὅς ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά … γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον».

Καί ἁπτό παράδειγμα τῆς ἀλη­θεί­ας αὐτῆς εἶναι καί ἡ ἑορταζομένη σήμερα καί μεγάλως τιμωμένη νέα ὁσία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁσία Σοφία ἡ ἐν Κλεισούρᾳ, τό σέ­μνωμα καί τό ἀγλάισμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεο­τό­κου Κλεισούρας καί τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τροπόλεως Καστορίας, τοῦ κλή­­­­ρου καί τῶν εὐλαβῶν μοναχῶν της, ἀλλά καί τοῦ φιλαγίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπεσκίασε καί αὐτή τήν ταπεινή καί ἀσή­μα­ντη κατά κόσμον γυναίκα καί με­τέ­τρεψε τή δεκτική ψυχή της σέ «ἄντλημα» ὕδατος ζῶντος, γιά νά προσφέρει στούς διψασμένους καί ταλαιπωρημένους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας τό δικό του ὕδωρ, τό πνευματικό ὕδωρ, ἀπό τό ὁποῖο ὅποιος πιεῖ δέν θά διψάσει εἰς τόν αἰῶνα.

Διότι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνοίκησε καί στήν ἁπλῆ καί ἁγνή ψυχή τῆς ὁσίας Σοφίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ καί τήν ἀνέδειξε «πηγή ὕδατος ἁλλο­μέ­νου εἰς ζωήν αἰώνιον», γιά νά ἀρδεύει στούς αἰῶνες μέ τό παρά­δειγμα τῆς ζωῆς της, μέ τήν ἀσκη­τι­κότητά της, μέ τήν προσευχή της, μέ τήν ἀφελότητα τῆς καρ­δί­ας της καί μέ τά θαύματά της τούς διψασμένους καί ταλαιπωρ­η­μέ­νους ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς, καί νά προσελκύει καί ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, στόν Χριστό.

Ἀνέδειξε καί χαρίτωσε ὁ Θεός τήν ὁσία Σοφία γιά νά μᾶς ὑπεν­θυμίζει ὅτι ἐπιβλέπει «ἐπί τούς τα­πεινούς καί τρέμοντας τούς λό­γους του» καί αὐτούς φω­τίζει καί σοφίζει, γιά νά γίνονται μέ τή σει­ρά τους φῶς τοῦ κόσμου καί λύχνος ἐπί τήν λυ­χνίαν, γιά νά ὁδηγοῦν τούς ἀν­θρώ­πους στόν Θεό.

Τήν ἀνέδειξε καί τήν χαρίτωσε γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀνενδεής τῆς κατά κόσμον σοφίας, ἡ ὁποία φυσιοῖ τόν ἄν­θρω­­πο, καί τόν κάνει νά νο­μίζει ὅτι ἡ θεία χάρη εἶναι ἀντα­­πόδοση τῶν ἀρετῶν του. Γι᾽αὐτό καί ἐπι­λέ­γει «τά μωρά τοῦ κό­σμου, ἵνα τούς σοφούς καται­σχύ­νῃ», «ἵνα ἡ ὑπερ­βολή τῆς δυνά­μεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καί μή ἐξ ἡμῶν».

Αὐτή τήν ὑπερβολή τῆς δυνά­με­ως τοῦ Θεοῦ βλέπουμε καί στήν ἑορ­τα­ζομένη σήμερα ὁσία Σοφία τήν ἐν Κλεισούρᾳ, ἡ ὁποία κάνει αἰσθητή τήν παρουσία της καί στήν Ἱερά αὐτή Ἀδελφότητα, ἀλλά καί ὅσους τήν ἐπικαλοῦνται καί προστρέ­χουν στό σεπτό καί θαυ­μα­τουργό λείψανό της γιά ἀρυ­σθοῦν χάρη καί ὀσμήν εὐ­ωδίας πνευ­ματικῆς ἀπό αὐτό.

Καί ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία γιά ἐμᾶς νά συνεορτάζουμε καί νά συμ­­πα­­­νηγυρίζουμε, μέ τήν εὐγε­νῆ καί φιλάδελφο πρόσκληση τοῦ Σε­βασμιωτάτου Μητροπολίτου Κα­­­στορίας καί προσφιλοῦς ἐν Χρι­στῷ ἀδελφοῦ, κυρίου Σεραφείμ, τή μνήμη τῆς ὁσίας Σοφίας στόν ἱερό αὐτό τόπο, ὅπου ἀσκήτευσε καί ἁγία­σε, ὅπου ἔλαβε τό ὕδωρ τό ζῶν τῆς θείας χάριτος, ἐκ τοῦ ὁ­ποίου προσφέρει δαψιλῶς πρός ὅλους μας σήμερα, προτρέποντάς μας νά ἀντλήσουμε καί ἐμεῖς καί νά πίουμε ἀπό τοῦ ὕδατος αὐτοῦ καί νά γίνουμε δεκτικοί τῆς χά­ρι­τος τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἀξιω­θοῦ­με νά γίνουμε καί μέτοχοι τῆς αἰω­νίου ζωῆς, τήν ὁποία προσ­φέ­ρει δι᾽ αὐτοῦ ὁ Χριστός καί τήν ὁποία ἀπολαμβάνει χαίρουσα ἡ ὁσία Σο­φία πρεσ­βεύ­ουσα καί ὑπέρ ἡμῶν.

Διερμηνεύοντας καί τά αἰσθή­μα­τα τοῦ Σεβα­σμιωτάτου Μητρο­πο­λίτου Κίτρους, Κατε­ρίνης καί Πλα­ταμῶνος κυρίου Γεωργίου, θά ἤθελα νά ἐκφράσω τίς θερμότατες εὐ­χαριστίες μου πρός τόν Σεβα­σμι­ώ­­τατο Ποιμενάρχη σας, τόν Ἅγιο Καστορίας, ὁ ὁποῖος εἶχε τή μεγάλη εὐλογία ἐπί τῶν ἡμερῶν του καί μέ τίς ἐργώδεις προσπάθειες του νά ἀναγραφεῖ ἐπισήμως στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά τιμᾶται πανηγυρικά ἡ νέα αὐτή ὁσία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁσία Σοφία, ἀλλά καί νά προβάλλει τόσους ἁγίους καί νεομάρτυρες τῆς ἐπαρχίας του, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τούς προστάτες τῆς ἀκριτικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως ἀλλά καί ὅλης τῆς Μακεδονίας, τῆς Μακεδονίας μας πού κινδυνεύει ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι γιά διαφόρους λόγους τήν ἀρνοῦνται καί τήν προδίδουν.

Ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔχει ὅμως καμία σχέση μέ αὐτούς τούς λόγους καί εὔχεται ὅσοι τούς ἐπικαλοῦνται νά καταλάβουν τίς συνέπειες πού θά ἔχουν γιά τή Μακεδονία μας καί νά μήν θελήσουν τελικά νά τήν βλάψουν καί νά τήν προδώσουν, νά προδώσουν αὐτή τή γῆ πού εἶναι ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων της.

Καί εὔχομαι ἀκόμη ταπεινῶς ἡ χάρη καί οἱ πρε­σβεῖες τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Σοφίας νά προστατεύουν τόν σεπτό Ποιμενάρχη σας καί νά τόν ἐνισχύουν στή πολυεύθυνη διακονία καί στό σπουδαῖο ἔργο πού ἐπιτελεῖ, νά στη­ρίζουν στήν ἀσκη­τική καί πνευ­ματική πορεία της τήν Ἱερά αὐτή Ἀδελφότητα, ἀλλά καί νά φυλάτ­τουν καί νά προ­στα­τεύουν τόν εὐ­σεβῆ λαό τῆς Ἱερᾶς Μη­τροπόλεως Καστορίας καί ὅ­λους τούς εὐ­λα­βεῖς προ­σκυ­νητές τῆς ὁσίας Σο­φί­ας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Πηγή : Ιερά Μητρόπολη Καστορίας.