Το Σάββατο 14 Μαρτίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νησίου.
Στο τέλος τελέστηκε Μνημόσυνο για τα θύματα του Ολοκαυτώματος του χωριού.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Ἔρχεται πρός αὐτόν λεπρός, παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων ὅτι ἐάν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι».
Στήν ἀρχή τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μᾶς μετέφερε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα περιγράφοντάς μας ἕνα ἀπό τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστός κήρυττε στίς Συναγωγές τῆς Γαλιλαίας καί πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τόν πλησίαζαν καί τόν παρακαλοῦσαν νά θεραπεύσει εἴτε τούς ἴδιους εἴτε τούς οἰκείους τους ἀπό διάφορες ἀσθένειες.
Ὁ σημερινός ὅμως ἀσθενής εἶχε μία φοβερή ἀσθένεια πού ἐξαιτίας τῆς μεταδοτικότητός της κρατοῦσε ὅσους ἔπασχαν ἀπό αὐτήν μακριά ἀπό τίς κατοικημένες περιοχές καί τούς συνανθρώπους τους. Ἦταν λεπρός καί γι᾽ αὐτό πλησίασε τόν Χριστό μέ συστολή καί τόν παρακάλεσε λέγοντάς του: «ἐάν θέλεις μπορεῖς νά μέ καθαρίσεις» ἀπό αὐτή τή μολυσματική ἀσθένεια πού μέ ταλαιπωρεῖ καί μέ κάνει νά ὑποφέρω.
Ἡ συστολή τοῦ λεπροῦ καί ἡ διακριτική παράκληση πού ἀπευθύνει πρός τόν Χριστό δέν ὀφείλονται στό γεγονός ὅτι ἀμφιβάλλει γιά τή δυνατότητα τοῦ Χριστοῦ νά τόν θεραπεύσει. Τό «ἐάν θέλεις μπορεῖς» δέν σημαίνει ὅτι δέν πιστεύει στή δύναμη τοῦ Ἰησοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός, πού ὡς καρδιογνώστης γνωρίζει τά μύχια τοῦ κάθε ἀνθρώπου, δέν τόν ρωτᾶ ἄν πιστεύει οὔτε τοῦ λέγει, ὅπως ἔκανε σέ ἄλλες περιπτώσεις, «κατά τήν πίστη σου γενηθήτω σοι», ἄς γίνει, δηλαδή, ἀνάλογα μέ τήν πίστη του, ἀλλά τόν πιάνει ἀπό τό χέρι καί τοῦ λέει: «ναί, θέλω νά καθαρισθεῖς». Καί ὁ λεπρός καθαρίζεται ἀμέσως καί θεραπεύεται τελείως ἀπό τήν ἀσθένειά του.
Τό θαῦμα αὐτό τῆς θεραπείας τοῦ λεπροῦ τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς μᾶς ὑπενθυμίζει τρεῖς μεγάλες ἀλήθειες.
Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ὁ Χριστός δέν θέλει νά ταλαιπωροῦνται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τίς ἀσθένειες, οἱ ὁποῖες εἰσῆλθαν στή ζωή μας ὡς συνέπεια τῆς πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων, καί ἔχει τή θέληση καί τή δύναμη νά θεραπεύσει ἀπό αὐτές ὅσους τοῦ ζητοῦν μέ πίστη καί μέ ταπείνωση τήν ἴαση.
Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Χριστός περιβάλλει τόν ἄνθρωπο μέ ἀπέραντη ἀγάπη καί συμπόνια καί μᾶς τό ἀποδεικνύει τό γεγονός ὅτι δέν θεραπεύει τόν λεπρό ἁπλῶς μέ τήν ἐντολή του, ἀλλά τόν πιάνει ἀπό τό χέρι, ἄν καί ἦταν ἀπαγορευμένο στούς Ἑβραίους νά ἀγγίζουν τούς λεπρούς γιά νά μήν μολυνθοῦν.
Καί ἡ τρίτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι γιά νά γίνουμε ἀποδέκτες τῆς θεραπείας καί τῆς ἰάσεως πού προσφέρει ὁ Χριστός πρέπει νά τοῦ τό ζητοῦμε καί νά πιστεύουμε ὅτι μπορεῖ νά μᾶς θεραπεύσει.
Αὐτές τίς τρεῖς ἀλήθειες πού μᾶς διδάσκει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπαραίτητο νά τίς ἔχουμε πάντοτε ὑπόψη μας, ἰδιαιτέρως ὅμως αὐτές τίς ἡμέρες πού ἡ ἐπιδημία ἡ ὁποία ἔχει ἐνσκήψει καί στήν πατρίδα μας καί σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἔχει ἀποκλείσει τούς ἀνθρώπους τόν ἕναν ἀπό τόν ἄλλον ἐξαιτίας τοῦ κινδύνου τῆς διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ καί τῶν συνεπειῶν του, κυρίως ὅμως τούς ἀδελφούς μας μεγαλύτερης ἡλικίας καί ὅσους ἀνήκουν σέ εὐπαθεῖς ὁμάδες καί πρέπει νά προσέχουν ἰδιαίτερα. Πρέπει ὡστόσο νά μήν δειλιάζουμε, ἀλλά νά προσευχόμεθα μέ πίστη καί θέρμη στόν Χριστό καί νά τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς λυτρώσει ἀπό αὐτή τή δύσκολη κατάσταση πού ἀντιμετωπίζουμε.
Συγχρόνως ὅμως θά πρέπει ὁπωσδήποτε νά τηροῦμε μέ αὐστηρότητα ὅλες τίς ὁδηγίες τῆς πολιτείας καί τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων, ὅπως συστήνει καί ἡ Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά τήν ἀτομική καθαριότητα καί ὑγιεινή, ὥστε νά μήν ἐκθέτουμε σέ κίνδυνο οὔτε τόν ἑαυτό μας οὔτε τούς ἀδελφούς μας.
Εἶναι εὐθύνη μας νά ὑπακούουμε στίς ἀρχές γιά νά προστατεύσουμε τήν ὑγεία μας καί τή δημόσια ὑγεία, ἐφαρμόζοντας τά ἀπαραίτητα μέτρα προφυλάξεως, παράλληλα μέ τήν προσευχή μας πρός τόν Θεό πού θά πρέπει νά εἶναι ἐντονότερη αὐτή τήν περίοδο.
Ἡ σημερινή ὅμως θεία Λειτουργία εἶναι ἀφιερωμένη στούς πατέρες μας, στούς ἡρωικούς προγόνους μας, πού ἔδωσαν τή ζωή τους γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καί πλήρωσαν βαρύ τίμημα μέ τό ὁλοκαύτωμα τοῦ χωριοῦ μας, σάν σήμερα, στίς 14 Μαρτίου τοῦ 1906, τό ὁποῖο προκάλεσαν οἱ Βούλγαροι πού ἤθελαν ἡ Μακεδονία μας νά εἶναι βουλγαρική καί ὄχι ἑλληνική.
Τιμοῦμε τή μνήμη τους καί τή θυσία τους καί παρακαλοῦμε τόν Θεό νά ἀναπαύσει τίς ψυχές τους ἐν χώρᾳ ζώντων καί νά προστατεύει πάντοτε τήν πατρίδα μας ἀπό κάθε ἐχθρό καί ἀπό κάθε δύσκολη περίσταση, καί νά μᾶς ἐνισχύει γιά νά κάνουμε καί ἐμεῖς πάντοτε τό χρέος μας ἀπέναντι στήν πατρίδα μας, ὅπως καί οἱ πατέρες μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ