Ο άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε το 1303 στην Υπάτη. Έμεινε νωρίς ορφανός και την ανατροφή του ανέλαβε ο θείος του. Όταν το 1319 οι Καταλανοί κατέλαβαν την περιοχή, έφυγε μαζί με τον θείο του με προορισμό τη Θεσσαλονίκη και το Άγιο Όρος. Ο θείος του παρέμεινε στη μονή Ακαπνίου της Θεσσαλονίκης, ενώ ο νεαρός Ανδρόνικος, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα του αγίου, συνέχισε το ταξίδι προς το Άγιο Όρος και στη συνέχεια προς την Κωνσταντινούπολη. Εκεί γνώρισε πιθανόν και τον άγιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη. Τελικά επέστρεψε στο Άγιο Όρος και εκάρη μοναχός με το όνομα Αθανάσιος στην περιοχή της σκήτης του Μαγουλά.
Μερικά χρόνια αργότερα οι επιδρομές των Τούρκων τον ανάγκασαν, όπως και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, να φύγει από το Άγιο Όρος μαζί με τον γέροντά του Γρηγόριο και έναν ακόμη μοναχό. Ακολούθησαν και αυτοί τον ίδιο δρόμο που είχε ακολουθήσει και ο άγιος Γρηγόριος και έφθασαν στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στη Σκήτη της Βεροίας, όπου έμειναν, σύμφωνα με την παράδοση, τρία χρόνια.
Αναζητώντας όμως περισσότερη ησυχία και μόνωση ο άγιος Αθανάσιος αναχώρησε για τα Μετέωρα, όπου αρχικά μόνασε στις σχισμές των βράχων και στη συνέχεια έκτισε στην κορυφή ενός από αυτούς, μαζί μέ τον όσιο Ιωάσαφ, τη Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Απριλίου και η σεπτή και χαριτόβρυτη κάρα του φυλάσσεται στη Μονή του.
