Κήρυγμα του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος κατά την Θεία Λειτουργία στο Ι’ Μοναχικό Συνέδριο.

«Οὐχί δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καί ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖ­ται ἐπί τήν γῆν ἄνευ τοῦ πατρός ὑμῶν … μή οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς».

Μέ ἕνα ἀκραῖο, θά λέγαμε, παρά­δειγμα ἐπιχειρεῖ, ὅπως ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ὁ Κύ­ριός μας νά διδάξει τούς μαθητές του ἀφενός τό μέγεθος τῆς Προ­νοίας τοῦ Θεοῦ γιά τά δημιουρ­γήματά του καί ἀφετέρου τήν ἐμπιστοσύνη πού θά πρέπει νά ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι σέ αὐτήν.

Δέν εἶναι ἀλήθεια, λέγει, ὅτι δύο σπουργιτάκια πωλοῦνται γιά ἕνα ἀσσάριο, ἕνα ἀσήμαντο σχεδόν νόμισμα; Καί ὅμως οὔτε ἕνα ἀπό αὐτά δέν πέφτει στή γῆ, ἄν δέν εἶναι θέλημα τοῦ Πατρός σας. Μήν φοβᾶσθε, λοιπόν. Ἐσεῖς διαφέρετε ἀπό πολλά σπουργίτια.

Ἄν, δηλαδή, λέγει ὁ Χριστός, ὁ Θεός ἔχει τή μέριμνα καί τήν πρό­νοια γιά δύο ἀσήμαντα δημιουργή­ματά του, πόσο μάλλον τήν ἔχει γιά τόν ἄνθρωπο πού τόν ἔπλασε μέ τά χέρια του «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσίν» του, πού τοῦ ἐνεφύ­σησε τήν πνοή του καί τόν κατέστησε κύριο τῆς κτίσεως, τήν ὁποία δημιούργησε γιά χάρη του;

Πόσο παρήγορος καί ἐνισχυτικός εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου γιά κάθε ἄνθρωπο, ἀλλά πολύ περισσότερο γιά ὅλους ἐμᾶς, τούς μοναχούς καί τίς μοναχές, οἱ ὁποῖοι ἀπό ἀγάπη γιά ἐκεῖνον ἀφήσαμε πίσω μας τά πάντα, ἐγκαταλείψαμε καί ὑλικά ἀγαθά καί θέσεις καί κάθε ἀνθρώ­πινο στήριγμα, γιά νά ἀφιερω­θοῦ­με ψυχῇ τε καί σώματι στόν Θεό. Καί πόσο γι᾽ αὐτό θά πρέπει καί ὡς ἄτομα ἀλλά καί ὡς μονα­στικές Ἀδελφότητες νά ἐπιρρί­πτου­με «ἐπί τῷ Κυρίῳ» τήν μέριμνά μας μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σ᾽ Αὐτόν, μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν Πρό­νοια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διά μέσου τῶν αἰώνων ἔχει ἀποδείξει ἐπανει­λημμένα ὅτι δέν ἐγκαταλείπει ὅσους ἐμπιστεύονται τόν ἑαυτό τους στήν ἀγάπη του, ἀκόμη καί γιά πρακτικά θέματα.

Αὐτό ἀποδεικνύει καί ὁ βίος τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, στόν ὁποῖο εἶναι φέτος ἀφιερω­μένο τό Μοναχικό Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.

Ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐγκατέλειψε τά πάντα στόν κόσμο, τήν οἰκο­γένειά του, τό μέλλον του, γιά τό ὁποῖο ἀγωνίσθηκε, ἀφήνοντας στή Βό­ρειο Ἤπειρο τή μητέρα του καί τόν ἀδελφό του καί ἐρχόμενος μαθη­τής ἀκόμη στήν Ἀθήνα, τά ἐγκατέ­λειψε ὅλα προκειμένου νά ἀκολουθή­σει τόν πόθο του νά πάει στό Ἅγιο Ὄρος.

Καί πῆγε σέ ἡλικία 19 περίπου ἐτῶν σέ ἕναν τόπο ἄγνωστο, σκλη­ρό, δύσκολο, στήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὄχι ὅπως τήν γνωρί­ζουμε σήμερα, ἀλλά ὅπως ἦταν τό 1922 πού πῆγε ὁ ὅσιος.

Πῆγε μέ μία μεγάλη βεβαιότητα, ὅτι ἐκεῖ δέν θά ἔβρισκε τίποτε ἀπό ὅσα ἄφησε πίσω του, θά ἔβρισκε ὅμως τόν Θεό, ἡ ἀγάπη τοῦ ὁποίου ἔφλεγε τήν ψυχή του.

Πῆγε ὅμως καί μέ ἀκόμη μεγαλύ­τερη ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Θεός καί ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν θά τόν ἐγκατέ­λειπαν. Καί ἀκόμη καί ὅταν στά πρῶτα βήματα τῆς μοναχικῆς του ζωῆς τόν ἐγκατέλειψε ὁ Γέροντάς του, ἐκεῖνος παρέμεινε μόνος, ἔχο­ντας μόνο του στήριγμα τήν ἐμπι­στοσύνη του στόν Θεό, στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί στόν Τίμιο Πρόδρομο, στόν ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένος ὁ ναός τοῦ κελιοῦ του.

Μέ αὐτή τήν ἀπόλυτη ἐμπιστο­σύνη στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔζησε ὅλη τή ζωή του ὁ ὅσιος Γεράσιμος, 70 χρόνια, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, καί ἔλαβε πλῆθος θείων χαρισμά­των καί ἔζησε οὐράνιες ἐμπειρίες, χάρη στήν καθαρότητά του, ὅπως θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἀκού­σουμε στό Συνέδριό μας, γιά νά ὠφεληθοῦμε ὅλοι πνευματικά.

Μέ αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις σᾶς καλωσορίζω ὅλους μέ πολλή ἀγά­πη καί εὐγνωμοσύνη στό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Πα­να­γίας Σουμελᾶ καί στόν ἱερό αὐτόν ναό, στόν ὁποῖο φυλάσσεται ὡς κειμήλιο ἱερό καί θησαύρισμα τῆς πίστεως καί τοῦ Ἔθνους μας ἡ ἱστορική καί θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, τῆς Πανα­γίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, καί σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν παρου­σία σας, ἡ ὁποία μᾶς δίδει μεγάλη χαρά.

Εὐχαριστῶ ἰδιαιτέρως τόν Σεβα­σμιώτατο Μητροπολίτη Σμύρνης κ. Βαρθολομαῖο, ἐκπρόσωπο τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολο­μαίου, ὁ ὁποῖος εἶναι σάρκα ἐκ τῆς σαρ­κός τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί ἔκγονος τοῦ ὁσίου Γερασίμου. Ὁ Ἅγιος Σμύρνης ἦταν καί εἶναι Συνοδικός Ἀρχιερεύς καί ὑπέγραψε τήν Πατριαρ­χική καί Συνοδική Πράξη τῆς Ἁγιο­κατατάξεως τοῦ ὁσίου Γερασίμου. Τόν εὐχαριστῶ τόσο γιά τήν παρουσία του ὅσο καί γιατί προεξῆρχε τῆς σημερινῆς θείας Λειτουργίας.

Εὐχαριστῶ ἀκόμη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδειά τους καί ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους ἀδελφούς Ἀρχιε­ρεῖς, τούς παρισταμένους, τούς Ἁγίους Καθη­γου­μένους καί τίς Γερόντισσες, ἀλλά καί ὅλους τούς πατέρες καί τίς ἀδελφές, πού ἤλθατε ἀπό ὅλη σχεδόν τήν Ἑλλάδα γιά νά συμμε­τάσχετε στό Μοναστικό μας Συνέ­δριο καί νά τιμήσουμε ὅλοι μαζί καί τόν νέο μας ὅσιο, τόν ὅσιο Γεράσιμο, καί τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο, μέσα στό πλαίσιο τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πραγματοποιοῦμε κάθε χρόνο τόν Ἰούνιο μήνα πρός τιμήν του. Φέτος, μετά ἀπό τρία χρόνια κατά τά ὁποῖα λόγω τοῦ covid δέν πραγματοποιήθηκε ἡ Μοναστική μας Σύναξη, τήν πραγματοποιοῦμε, ἔχοντας αὐτή τή μεγάλη εὐλογία νά γνωρίσουμε ἴσως περισσότερο ἕνα νέο ὅσιο, ἀσκητή, τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο Γεράσιμο, τόν Μικραγιαννανίτη, τόν Ὑμνογράφο. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του.