Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στα Κοιμητήρια Βεροίας με την ευκαιρία της επικείμενης εορτής του Αγίου Αθανασίου. (ΦΩΤΟ)

Την Κυριακή 15 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου στα Κοιμητήρια Βεροίας, με την ευκαιρία της επικείμενης εορτής του Αγίου Αθανασίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λε­προί ἄνδρες».

Μιά περίεργη συνάντηση μᾶς πα­ρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Τή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ δέκα λεπρούς, πού συνάντησε στήν εἴσοδο μιᾶς κώ­μης, τήν ὁποία δέν κατονομάζει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής. Ἀλλά ἐνῶ σέ ἄλλες περιπτώσεις ὅσοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό νά τούς θεραπεύσει ἀπό τήν ἀσθένεια ἀπό τήν ὁποία ὑπέφεραν, τόν πλησίαζαν καί συχνά συνωθοῦντο μεταξύ τῶν ἄλ­λων ἀνθρώπων γιά νά προσεγ­γί­σουν ὅσο μποροῦσαν ἐγγύτερα τόν Ἰησοῦ καί νά διατυπώσουν τό αἴτημά τους, οἱ δέκα λεπροί στέ­κονται μακριά καί φωνάζουν ζη­τώ­ντας τό ἔλεός του.

Ὁ λόγος δέν εἶναι ὅτι οἱ δέκα λε­προί δέν ἤθελαν νά πλησιάσουν τόν Χριστό, ἀλλά ὅτι δέν μποροῦ­σαν, γιατί ἡ ἀσθένεια πού τούς ταλαιπωροῦσε ἦταν ἐξαιρετικά μετα­δοτική. Γι᾽ αὐτό καί ὅσοι ἔπα­σχαν τήν ἐποχή ἐκείνη ἀπό αὐτή τή φοβερή ἀσθένεια, τή λέπρα, ἦταν ὑποχρεωμένοι νά ζοῦν μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἔξω ἀπό τίς πόλεις, γιατί ἡ ἀσθένεια νέκρωνε τά νεῦρα τῶν ἀσθενῶν καί προο­δευ­τικά τά μέλη τους, καθιστώ­ντας τους ζωντανούς νεκρούς καί τούς ἴδιους ἀλλά καί ὅσους μό­λυναν, χωρίς νά ὑπάρχει δυνατό­τητα θεραπείας καί σωτηρίας.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ δέκα λεπροί ἱκε­τεύουν τόν Χριστό χωρίς νά τόν πλη­σιάζουν. Ζωντανοί-νεκροί οἱ ἴδιοι παρακαλοῦν τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά τούς λυτρώσει ἀπό τή νέκρωση τοῦ σώματος.

Καί ὁ Χριστός διά τοῦ λόγου τούς θεραπεύει, προτρέποντάς τους νά ἐπισκεφθοῦν τούς ἱερεῖς, σύμφωνα μέ τόν νόμο, καί νά ἐπιδείξουν σ᾽ αὐτούς τά θεραπευμένα σώματά τους.

Καί πράγματι πηγαίνουν καί ἐπι­βεβαιώνουν τό θαῦμα καί ἐπανα­κτοῦν τήν ἄδεια καί τήν ἐλευθερία νά ζοῦν καί πάλι μεταξύ τῶν ὑγειῶν ἀνθρώπων.

Τί συμβαίνει ὅμως τότε; Οἱ θερα­πευθέντες πρώην λεπροί σπεύδουν στά σπίτια τους καί στίς οἰκογέ­νειές τους γιά νά μεταφέρουν τό χαρμόσυνο μήνυμα ὅτι ἀπηλ­λά­γησαν ἀπό τή λέπρα. Μόνο ἕνας ὅμως ἀπό αὐτούς ἐπιστρέφει γιά νά ἐκφράσει τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη του στόν Χριστό πού τόν ἀπάλλαξε ἀπό τή φοβερή αὐτή ἀσθένεια καί τοῦ χάρισε τή ζωή.

Ὁ Χριστός μπορεῖ νά θεράπευσε τή λέπρα τοῦ σώματός τους, δέν θεράπευσε ὅμως τή λέπρα τῆς ἀδια­φορίας καί τοῦ ἐγωκεντρι­σμοῦ, πού εἶχε νεκρώσει τήν ψυχή  τους καί τήν ἔκανε νά μήν αἰσθά­νε­ται τί ὀφείλει στούς ἀνθρώπους καί πολύ περισσότερο τί ὀφείλει στόν Θεό.

Ἀπό αὐτή τήν ἀσθένεια, τή λέπρα τῆς ψυχῆς, ὁ ἄνθρωπος θεραπεύ­ε­ται μόνο ἐάν ἀποφασίσει νά ἀκο­λου­θήσει τήν προτροπή τοῦ πρω­το­κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τήν ὁποία μᾶς ἀπηύθυνε στό σημε­ρινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, λέ­γο­ντας: «νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς».

Δέν μᾶς ζητᾶ βέβαια ὁ μέγας ἀπό­στολος νά νεκρώσουμε τά μέλη τοῦ σώματός μας, νά κάνουμε δη­λαδή αὐτό πού ἔκανε ἡ λέπρα στά σώματα τῶν ἀσθενῶν, ἀλλά μᾶς ζητᾶ νά νεκρώσουμε ἑκουσίως τίς κακίες καί τά πάθη πού ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας, πρίν αὐτά τήν νεκρώσουν. Διότι ἡ νέκρωση πού προκαλοῦν τά πάθη στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μή ἀναστρέψιμη καί ὁριστική. Καί δέν εἶναι μόνο ὁριστική γιά τήν ἐπίγεια ζωή, ἀλλά εἶναι ὁριστική καί γιά τή μέλλου­σα. Διότι ἄν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου νεκρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία, τότε ἀπομακρύνεται ὁριστικά ἀπό τόν Θεό καί δέν μπορεῖ νά ζήσει τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία ἔχει ἑτοι­μάσει ὁ Θεός γιά ὅσους θά ζήσουν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του. Ὁ μό­νος τρόπος νά ἀποφύγει ὁ ἄνθρω­πος τή νέκρωση τῆς ψυχῆς του καί νά μήν στερηθεῖ τήν αἰώνια ζωή καί τήν ἀθανασία πού χαρίζει ὁ Θεός, εἶναι νά φροντίσει νά νεκρώ­σει μόνος του ὅ,τι προκαλεῖ τόν θάνατο καί τή νέκρωση τῆς ψυχῆς, τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες, καί νά ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού ζωοποιεῖ τήν ψυχή του ἀνθρώπου καί τήν διατηρεῖ ζωντανή καί μετά τόν σωματικό θάνατο, προκειμένου νά ζήσει αἰώνια κοντά στόν Θεό.

Αὐτό ἔκαναν, σύμφωνα καί μέ τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου, ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καί οἱ ὅσιοι Παῦλος ὁ Θηβαῖος καί Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης, τή μνή­μη τῶν ὁποίων ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, στό ὄνομα τοῦ ὁποίου τιμᾶται ὁ ἱερός αὐτός ναός καί θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες τή μνή­μη του.

Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῶν ἁγίων μας καί ἄς ἀγωνισθοῦμε καί ἐμεῖς γιά νά νεκρώσουμε ὅ,τι κακό καί ἁμαρτωλό ὑπάρχει μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά μήν τήν φθείρει καί τήν νεκρώνει, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς τῆς αἰωνίου ζωῆς καί μακαριότητος, τήν ὁποία ἑτοί­μασε ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐ­τόν».

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ